Orpg|| Lauren & Tessa

Enrique Emanuel Salvador

"Wacht even hier ik ben zo terug" zeg ik dan terwijl ik bezorgd naar Alice kijk.
Ik loop naar binnen en maak daar even een doekje nat met wat koud water.
Dan loop ik terug naar Alice, Bella en Austin zaten inmiddels al in de woonkamer.
Ik ga gehurkt voor Alice zitten en dep haar voorhoofd wat met het koude doekje en laat het er daarna even tegenaan liggen.
"Kom ik zal je even naar boven brengen " zeg ik dan, ik til haar op en loop dan naar boven naar haar kamer waar ik haar even op bed leg.

Austin Miller

Ik leg mij languit in de zetel en zak wat onderuit. "Heerlijk toch, zo'n leven." zeg ik al lachend.
"Maar ik geloof je verhaaltje van daarnet niet... Het moet toch wel erg toevallig zijn dat jullie allebei op het zelfde moment flauwvallen en eerst zo lang wegblijven..."

Christabella Maria Martinez

Ik was nog even blijven staan, maar als ik merk dat ik het warm begin te krijgen en me weer opnieuw draaierig begin te voelen ga ik toch maar zitten.
Ik kijk Austin aan " ik weet echt niet waarom we allebei zo goed als tegelijk flauwvielen.. Het enigste wat ik me kon bedenken was dat we allebei gewoon heel erg moe waren " zeg ik dan "en we wouden gewoon nog even heel graag over vanmiddag praten.. Over mijn uitbarsting" zeg ik dan maar, dat moest ie vast wel geloven.. Ik was er natuurlijk totaal niet trots op geweest dus misschien dat ie dacht dat ik er daarom zo raar over deed.

Alice April Anderson

Ik leg mijn hand op mijn andere arm en concentreer mij. Misschien dat ik mijzelf wat kan genezen, maar er gebeurt niks. "Enrique, beloof mij wat er ook gebeurt, géén dokter." zeg ik zacht. Ik knipper enkele keren snel na elkaar en draai mij dan op mijn zij.

Enrique Emanuel Salvador

"Ik beloof het, tenzij het te erg gaat worden " zeg ik dan tegen Alice.
"Maar ga nu maar proberen te slapen, dat is het beste medicijn zeggen ze altijd" zeg ik er dan nog achteraan.
Ik schuif even wat haar opzij bij Alice en geef haar dan een kus op haar voorhoofd.

Austin Miller

Ik haal mijn schouders op. "Het zij zo." Ik kijk op de klok. "Ik ga maar eens slapen, of ik ben morgen een zombie. Het is al veel te laat voor kleine Austin." zeg ik met een grijns. Ik spring recht en loop naar boven. Ik loop mijn kamer in en trek mijn shirt uit. Dan plof ik neer op mijn bed.

Christabella Maria Martinez

Ik leun even achterover als ik merk dat ik het nog warmer krijg, ik begin wat te trillen.
Ik sta op om even naar de keuken te lopen en daar een koud plons water in mijn gezicht te gooien, al trillend grijp ik me vast aan alles wat ik kan zodat ik niet opnieuw zou vallen.

Alice April Anderson

Plots begin ik hevig te hoesten en te braken. Ik spring recht en ren naar de badkamer. Ik laat mijzelf over het toilet hangen.
Zwart bloed komt eruit. Ik laat mij neerzakken en zucht. Zwart bloed betekent dat je lichaam tegen iets verzet. Er moet iets in ons zijn gespoten ofzo... Een tweede lading zwart bloed volgt. Ik zie Enrique aan de deur staan. "Dit moet je echt niet zien." zeg ik al naar adem happend. Ik kom voorzichtig overeind en spoel het toilet door.
Mijn handen beginnen te trillen. Ik grijp mij vast aan de lavabo. 'Wat gebeurt er, Lydia?!' roep ik in mijn gedachten.

Enrique Emanuel Salvador

Als Alice weer iets rustiger is hou ik haar aan haar arm vast, om haar weer terug naar der slaapkamer te begeleiden.
Ik hoor beneden een klap "Austin ?! Austin kan jij even beneden bij Bella kijken ?!" Roep ik dan naar boven.
Ik leg Alice weer neer op bed, zou het eten bij Alice en Bella verkeerd zijn gevallen ? Dat was het enigste wat ik me kon bedenken ze hadden allebei hetzelfde hoofdgerecht gehad.

Austin Miller

Ik spring uit mijn bed en loop de trappen af. Meteen loop ik naar de keuken en zie Bella op de grond liggen, maar wel nog bij bewustzijn, gelukkig. Ik til haar op en loop met haar naar de woonkamer. Daar leg ik haar neer in de zetel en trek een deken over haar. "Bella toch..." zeg ik al sussend. "Ik ga even naar Enrique, ik kom zo terug." zeg ik gauw en loop naar de eerste verdieping. "Enrique, is het geen idee om met z'n allen in de woonkamer vannacht te slapen, zo kunnen we ze beide tegelijk in de gaten houden." stel ik voor.

Christabella Maria Martinez

Ik voel me misselijk en draaierig, ik had het zo ongelofelijk warm.. Nog nooit had ik me zo verschrikkelijk gevoeld.
Ik sla mijn armen om mijn buik heen en rol me op als een bolletje, Austin komt weer de woonkamer ingelopen "we slapen vanacht met zijn allen hier, Enrique gaat even de luchtbedden pakken" zegt Austin dan.
Als Austin weer ergens heen wil lopen kruip ik iets overeind " wacht... zou je alsjeblieft hier willen blijven " vraag ik dan met een trilling in mijn stem, ik had bijna nooit erger dan een verkoudheid opgelopen en ik voelde me nu zo ellendig.

Alice April Anderson

Terwijl Enrique even weg is om de luchtbedden te pakken, probeer ik op te staan. Ik strompel naar de trap en voor ik de eerste trede wil nemen, begin ik te duizelen. Ik laat mij zakken op de grond en ga tegen de muur zitten. Nog nooit heb ik mij zo slap gevoeld als nu. Ik laat mij meer onderuit zakken en ga liggen op de grond. Lichte schokjes gaan door mijn lichaam. Ik sluit mijn ogen en trek mijn benen op.

Enrique Emanuel Salvador

Als ik naar beneden loop met de luchtbedden zie ik Alice onderweg op de grond liggen "Alice je bent niet sterk genoeg om zelf naar beneden te gaan ! Ik kom je zo ophalen ik ga even de luchtbedden naar beneden brengen" zeg ik dan als ik haar zie.
Ik zet de luchtbedden even beneden in de hal neer en loop dan weer naar boven toe om Alice overeind te helpen en haar weer mee naar beneden te tillen.

Austin Miller

"Ik ga even de luchtbedden uit de hal pakken, ik blijf binnen het gezichtsveld." zeg ik met een knipoog tegen Bella. Ik loop snel de hal in en pak de luchtbedden en installeer ze dan in de woonkamer. Enrique komt met Alice binnengelopen, hij legt haar in de andere zetel. "Is het niet beter als we een dokter bellen? Ze zien er beide écht niet goed uit." zeg ik als ik ze beide even aankijk.

Christabella Maria Martinez

Ik schiet overeind "nee nee ! Geen dokter ! Een beetje uitzieken en goed slapen zal wel genoeg zijn" zeg ik dan, snel laat ik me weer zakken vanwege de draaierigheid.
Ugh mijn hoofd, ik had niet zo snel overeind moeten komen.
Ik druk mijn hoofd een beetje in de leuning en rol weer wat op "ik ben echt nooit ziek geweest waarom nu" mompel ik een beetje in de leuning.

Alice April Anderson

"Een dokter is niet nodig." sta ik Bella bij. Ik trek een deken over mij heen en nog steeds ril ik van de kou. 'Bella, we moeten hen hier even wegkrijgen, ik wil proberen of ik ons zelf kan genezen.' denk ik diep na. Ik kijk op naar Bella en ze maakt een onopvallend knikje. "Enrique... Wil jij mijn hoodie halen?" vraag ik terwijl ik naar hem op kijk. "Ik heb het ijskoud." mompel ik er nog achteraan.

Enrique Emanuel Salvador

"Is goed ik zal hem even halen" zeg ik tegen Alice, ik sta op en loop de woonkamer uit.
"Austin zou je wat thee voor ons kunnen maken ?" Hoor ik Bella dan nog vragen.
Ik loop naar boven naar Alice haar kamer.

Austin Miller

"Maar natuurlijk, uw wens is mijn bevel." zeg ik en maak een buiging. Ik loop naar de keuken en zet het water voor de thee op. Ondertussen neem ik een koekje waar ik wat van knabbel.

Christabella Maria Martinez

Ik probeer van de bank af te kruipen maar val daardoor volop op de grond met mijn hoofd "oef".
"Alles oke ?" Hoor ik Austin vanuit de keuken roepen, ik schiet overeind "ja, ik ben gewoon klunzig !" Antwoord ik snel.
Ik kruip vervolgens snel naar Alice toe, nouja snel.. Zo snel ik kon.

Alice April Anderson

Ik leg mijn handen op Bella haar armen en adem diep in en uit. Ik concentreer mij diep en voel wat warmte uit mijn handen stromen. "Alice, je ogen," zegt Bella zacht, "ze lichten een blauwe kleur op!"
"Dat is het teken dat het werkt." fluister ik terug. Ik concentreer mij nog harder en voel steeds meer warmte eruit stromen, totdat ik helemaal niks meer voel en het zwart wordt voor mij ogen.

Enrique Emanuel Salvador

Uiteindelijk heb ik Alice haar hoodie gevonden, ik loop er mee naar beneden.
Als ik de woonkamer in kom zie ik Bella half liggend water over Alice heen gooien, Alice schiet overeind.
"Gaat alles goed ?" Vraag ik dan bezorgd, Alice knikt lichtjes.
Ik loop naar Bella en help haar weer terug op de bank "weten jullie echt zeker dat ik de dokter niet moet bellen jullie zien er echt niet goed uit " zeg ik dan nogmaals.

Austin Miller

Uiteindelijk is de thee klaar. Ik schenk 4 kopjes in en loop er mee naar de woonkamer. Ik zet alle kopjes neer op een tafeltje.
"Nee hoor, het betert wel vanzelf!" roept Alice meteen uit.
Ik probeer oogcontact te maken met Enrique en wenk hem naar de keuken. Ik loop de woonkamer uit met Enrique achter mij aan. "Ik ga een dokter bellen, zo kan dit niet verder." fluister ik. Enrique knikt. Ik pak mijn telefoon en loop de tuin in. Mijn telefoon gaat enkele keren over en dan neemt iemand op. "Goedeavond, ik zou graag een dokter willen. We zitten met twee zieken en we weten niet wat er aan de hand is. Ze zijn beide heel slap, misselijk en draaierig." zeg ik meteen. Ik geef het adres nog door. "De dokter zal er over 15 minuten zijn." zegt degene nog. "Dankjewel!" zeg ik nog en stop mijn telefoon terug weg. Ik loop naar de woonkamer terug.

Christabella Maria Martinez

Helaas had het niet veel geholpen, Alice had waarschijnlijk nog te weinig kracht over.
Ik kom wat overeind om mijn thee te pakken en val weer naast de bank, gelukkig lag het luchtbed er onder van Austin.
Ik blijf even liggen omdat ik me nogsteeds draaierig voel, ik hoor Austin aan komen lopen en ik hoor dat hij wat wil gaan zeggen "vraag maar niets.. Ik wou mijn thee pakken maar dat lukt niet" zeg ik dan, ik draai me om zodat ik in ieder geval niet plat met mijn gezicht op het bed lag.

Alice April Anderson

Ik kon niet goed horen wat Austin daarnet allemaal zei. Dit huis is gewoon te goed geïsoleerd... Austin pakt de thee van Bella en geeft het haar, na haar weer in de zetel te hebben gezet. Ik kom wat overeind en klop met mijn hand op de zetel. Enrique gaat er zitten, ik leg mijn hoofd op zijn schoot. Ik draai mij zo zodat ik met mijn hoofd naar het plafond en Enrique kan kijken. Ik wou dat ik gewoon eerlijk tegen hem kon zijn over die magie... Dan zouden ze dit misschien beter begrijpen... Ik zucht zacht.

Enrique Emanuel Salvador

Ik hoor Alice zuchten "is er wat ?" Vraag ik dan aan haar, ik haal weer wat haar uit haar gezicht en geef een kus op haar voorhoofd.
Alice schud voorzichtig haar hoofd "je weet dat je altijd met me kan praten he " vervolg ik dan nog.

Austin Miller

Ze knikt even heel kort en staart dan wat afwezig voor haar uit.
Plots gaat de bel, ik spring op en doe de deur open. Dan pas besef ik dat ik al de hele tijd geen shirt draag... Oeps!
"Kom binnen. Het is naar de woonkamer." zeg ik. De dokter knikt en loopt voorop. Ik loop achter hem. Ik zie Alice opschrikken.

Christabella Maria Martinez

"Austin ! Enrique ! Cómo se atreve! Ventosas ! que se había comprometido a llegar ningún médico " zeg ik dan boos voor zover ik de energie had, het was ook fijn om vandaag te merken dat ik niet mijn Spaanse bloed verloor als ik ziek was.
De dokter kijkt me wat verbaasd aan "sorry meneer dat u hier naartoe bent gekomen, maar wij hadden de jongens duidelijk gemaakt.." Ik stop even en kijk Enrique en Austin aan "dat wij ons wel beter zouden voelen na wat slapen.. Het eten is waarschijnlijk niet zo goed gevallen en we zijn allebei erg moe " zeg ik dan tegen de man.
Opeens word ik weer ontzettend licht in mijn hoofd, ik voel wat steken in mijn hoofd en word ontzettend misselijk.
Ik hou mijn hand voor mijn mond en probeer rustig in en uit te ademen om het binnen te houden.

Alice April Anderson

"Enrique, Austin, zijn jullie gek geworden? We zeiden toch van niet?!" Ik schiet overeind en ga staan. Mijn knieën beginnen te knikken en ik zak weer in elkaar. Enrique vangt mij op. "Ik wil geen dokter." slaak ik er nog uit en het wordt weer zwart.

Enrique Emanuel Salvador

Ik zucht eventjes, en kijk hulpeloos naar Austin.
Ik help Alice weer even op de bank zodat ze in ieder geval weer zacht lag.
Vervolgens loop ik maar even de keuken in om weer een koud doek te pakken zodat ik die op Alice haar voorhoofd kan leggen.
Als ik de woonkamer weer in loop zie ik dat Bella lichtelijk aan het hyperventileren is.
Ik leg de doek bij Alice er op en draai me om "Bella gooi het er gewoon uit dat is beter" zeg ik dan.
Er verschijnen tranen in haar ogen, ze probeert op te staan maar ook dat lukt weer niet.
Austin helpt haar overeind en weg "laat me alsjeblieft even alleen " hoor ik Bella dan zeggen, Austin komt uiteindelijk weer terug gelopen.
Wat een chaos.. Die dokter zal wel denken.

Austin Miller

Alice komt weer bij bewustzijn. "Dokter, begin maar met haar." zeg ik en wijs naar Alice. Ik laat mij hier niet zo maar doen, ze zullen en moeten worden onderzocht. Alice stribbelt tegen, maar Enrique houdt haar wat vast. Ik ga weer zitten en kijk toe.